Jest w Dubaju parę śniadaniownio – lunchowni 🙂 To znaczy lokali otwartych w godzinach od 8-9 do 4-5. Zacznę od moim zdaniem najlepszej z nich. Ta akurat restauracja nie reklamuje się absolutnie nigdzie – mają swoją stronę na twarzoksiążce, ale jak się ich nie zna to przeca się nie szuka tam akurat restauracji.
Nepal był absolutnie boski! (jak zwykle zresztą – przyroda piękna, góry zaśnieżone, ludzie przemili, momosy pyszne).
Rowerowanie w Himalajach polecam każdemu – wyprawa życia 🙂
Moje nogi wyglądają tak jakbym znowu miała 13 lat 🙂 takie darmowe ‘spa’ hihi
Było wyczerpująco ale warto było 🙂
Mały skrót wycieczki
Jutro Black Sabbath a pojutrze Tajlandia 🙂
Przepraszam za brak zdjęć na FB ale z netem był problem – a może z FB bo nie mogłam się zalogować do blogowego konta (jak już udało się znaleźć wifi) :/ Na instagramie znajdziecie kilka zdjęć – tam udało mi się je wrzucić 🙂
Buziaki
Reading time: 1 min
Jakieś dwa lata temu zamknięto plażę w JBR (czyli Jumeirah Beach Residences). Informacja jaka pojawiła się na parkanach ogradzających teren zmroziła krew w żyłach niejednego Dubajczyka. Oczywiście byli też tacy co twierdzili, że to super sprawa. Ja zaliczałam się do tych sceptycznie nastawionych do pomysłu – a pomysł był ‘jedyny słuszny’ – budujemy nowe centrum handlowe!!! Jakby i tak nie było ich już setki! No cóż można było uronić łzę lub dwie – to se nie wrati pomyślałam i zaczęłam szukać nowej plaży 🙂
Po dwóch latach stukania, pukania, koparek, betoniarek i innych sprzętów ciężkich w okolicach wspomnianej plaży pojawiło się nowe centrum handlowe… ale zaskoczenie było ogromne! Gdyż nie jest to kolejny moloch tupu Dubai Mall, czy Mall of the Emirates – nie nie, tym razem jednak ktoś poszedł po rozum do głowy!
Nowe centrum handlowe to raczej zespół butików ze wspólnym podziemnym parkingiem (drogim jak cholera, ale cóż nie można mieć wszystkiego – chociaż wcześniej parking przy plaży był darmowy). W jednopiętrowych pawilonach mieszczą się restauracyjki, lodziarnie i wszystko czego człowiekowi potrzeba na wakacjach (lub w weekend na plaży).
Powyżej kawiarenki, a to czerwone na pierwszym planie to tartanowa bieżnia do joggingu 🙂
Wygląda to bardzo ładnie i jest bardzo funkcjonalne.
Wzdłuż bieżni porozstawiane są również przyrządy do ćwiczenia. Zdjęcie zrobione z daleka, chodzi mi o to coś z żółtymi rączkami po lewej od ławki.
Jest tutaj również wieczorne kino plażowe! A sama plaża oprócz piasku i wody to place zabaw dla najmłodszych, jest też kawałek trawnika na którym można się rozłożyć jak się nie lubi piasku. Plac zabaw na wodzie.
Oraz toalety, prysznice i przebieralnie, które mieszczą się w tych kopulastych budyneczkach na zdjęciu poniżej. Jest kilka takich zespołów prysznicowo – przebieralniowych. I co ważne są one zaprojektowane przez naszą rodaczkę!!!! Ładnie jej wyszły prawda?
Między sklepikami a plażą właściwą (hihi) znajdują się piaskowe rzeźby.
Dubajskie ikonki też znalazły swoje odwzorowanie w piasku.
Nawet serpentyny autostrad są!
A ta poniżej chyba najbardziej mi się podoba. Nie mam pojęcia jak go zrobili, bo on jest pusty w środku!
Centrum handlowe z plażą zaskoczyło chyba wszystkich! Na prawdę dobrze zagospodarowana przestrzeń publiczna. Jak w uruchomią tramwaj (podobno ma to nastąpić w grudniu), będzie bardzo ułatwiony dostęp do tej plaży. Dla wielu będzie to oznaczało możliwość pozostawienia auta w domu 🙂
Reading time: 2 min
Pisałam kiedyś o nawiedzonym mieście w Ras Al Khaima, tu możecie znaleźć link do tamtego posta. Dziś pokażę Wam nawiedzony dom, a w zasadzie pałac. Znajduje się on również w Ras Al Khaima. Chyba mają tam niemały problem w duchami 😉
Pałac ten został wybudowany 22 lata temu za niebagatelną kwotę, bo za 500 milionów dirhamów! Jest to przedziwny architektonicznie twór i ogromne gmaszysko. Podobno niedługo po wprowadzeniu się tam mieszkańców zaczęły się dziać różne, niewytłumaczalne rzeczy typu przesuwające się meble. To przestraszyło właścicieli tak, że porzucili dom i do dziś stoi on pusty.
Mówią, że czasem widać twarze dzieci w oknach oraz, że te dzieci wołają do ludzi. Podobno nawet strażnicy nie zostają tam na noc, zamykają wszystko na 4 spusty o zachodzie słońca i idą do domu. Człowiek którego spotkałam nieopodal pałacu wyglądał na faktycznie przestraszonego kiedy zapytałam go czy ktokolwiek spędza noce na terenie pałacu – powiedział cytuję ‘No ma’am real ghost problem here’.
Znalazłam jeszcze jedną historię tego miejsca – podobno teren na którym stoi pałac należał do dżina i ludzie zbudowali ten dom bez jego zgody, za co on zaczął się mścić. Niebywała jest wiara tutejszych ludzi w dżiny!
Kolejna związana z tym miejscem historia jest taka, że nie musisz szukać drogi do tego miejsca ono znajdzie Ciebie! Po części jest to prawda, gdyż trudno nie zauważyć tego budynku jak już się jest na właściwej drodze. Stoi on na wzniesieniu, ogromny, ponury a inne domy w oddaleniu, jakby w przestrachu. Rzuca się ‘chłopak’ w oczy.
Na poszukiwania nawiedzonego pałacu wybraliśmy się większą ekipą. Patrząc od prawej mamy Magdę i Tomka z www.podróżne.tk, potem jestem ja, i po lewej Marcelina z vloga o życiu w Dubaju (znajdziecie ją na youtube). Wiadomo, jeżeli zapuszczać się w miejsca gdzie straszy to tylko ze sprawdzoną ekipą!
Przedziwna jest też konstrukcja. Architekt tego budynku chyba lubi dziwne twory. Budynek jest nieregularny, z masą nisz, wypustek i innego tałatajstwa.
Co się niewątpliwie odbija na równie nieregularnym wnętrzu. Weszliśmy do środka przez drzwi do garażu, gdyż główne okazały się zamknięte. Większą część parteru zajmuje ogromny hol. W pokojach przylegających do holu znajdują się stare meble, rzeźby i inne przedmioty typu ten wielki dzbanek.
I kolejny dzbanek, ten taki typowy jak używany tutaj do kawy, tyle, że dla giganta 🙂
Cała klatka schodowa, jak również większość pomieszczeń, jest wykafelkowana. Przedziwne to jest, rozumiem kafle na podłodze, ale na ścianach!? Ok w łazience, kuchni, ale w pokojach?! Paweł się śmiał, że skoro cały budynek jest dziwaczny i w sumie budzący grozę, to może te kafle były po to aby…
łatwiej było z nich zmyć krew 😛 Po paru sadystycznych mordach nie było by dziwne gdyby zaczęło straszyć – to oczywiście żart i konfabulacja wywołana przedziwną atmosferą tego miejsca!
Wszystkie drzwi są miastenie rzeźbione. Moim zdaniem są bardzo ładne i w sumie mogłabym mieć takie w domu. Do odpowiednio zaprojektowanych wnętrz pasowałyby idealnie. Wyobraźcie sobie takie w pomieszczeniach w stylu prowansalskim lub rustykalnym.
Sufit holu na parterze kryje w sobie tajemnicę pierwszego piętra…
Żyrandole kryształowe, na ścianach mozaikowe obrazy. Całość jednak dość kiczowata w odbiorze.
Wiele pokojów wygląda trochę jak sale balowe 🙂 Ogromnie ciekawi mnie to jak wyglądały te wnętrza jak dom był jeszcze zamieszkany. Podejrzewam, że stały tu meble w stylu Ludwika XIV jakie można tu znaleźć w sklepach.
Zresztą jak widzicie w składziku ostały się jakieś dokładnie w takim stylu. Pałac za czasów świetności musiał budzić podziw, aczkolwiek był obrazem kiczu nad kiczami 🙂
Mozaika na suficie w przedziwnych barwach, powiedziałabym barbiowych. Nie chciałabym się budzić i widzieć czegoś takiego co rano. Fakt jestem zwolenniczką prostych wnętrz, a to wywołuje u mnie mdłości i kłóci się z przyjętym przeze mnie poczuciem estetyki.
Jakby tego było mało marmurowa toaleta i bidet! Różnych łazienek widziałam chyba z 10. Pomieszczeń mieszkalnych naliczyłam ze 20!
O! a to jest kolejna dziwna tajemnica tego domu. Hol pierwszego pietra! Wygląda jak pomieszczenie do odprawiania tajemnych rytuałów. Na tą piramidę pada światło ze studni prowadzącej na kolejne piętro.
A w tej łazience chyba jakieś ptaczory się zagnieździły, a przynajmniej urządziły sobie małą kloakę.
Kolejne pietro, najwyższe. Pokój z lufcikami w suficie oraz znakami zodiaku wymalowanymi na nim.
A tu ta ‘studnia’ o której pisałam wcześniej, przez którą światło wpada na piramidę. W południe kiedy słońce stoi w zenicie musi się tam rozgrywać interesująca gra świateł i cienia.
Rzut oka na czubek piramidy.
Kilka ujęć znaków zodiaku.
Muszę przyznać, że nie widziałam nigdy wodnika ze skrzydłami anioła.
Sufit kolejnego pomieszczenia.
Wanna została wytargana z pomieszczenia obok, które ma ogromne okna. Hmm fajnie brać kąpiel z widokiem na okolicę.
Przedziwne miejsce budzące grozę, trochę podziw, a trochę mdłości wywołane kiczowatością niektórych pomieszczeń. Myślę, że dziwne uczucie, które mi towarzyszyło w tym domu to sprawa zasłyszanych/przeczytanych historii na temat tego miejsca…
…a może to był jednak dżin!?
Reading time: 4 min
Wybieramy się niebawem na wakacje. Składać się one będą z kilku etapów. Ten do którego trzeba się przygotować kondycyjnie to trek rowerowy w Nepalu. W związku z tym, że na rowerze nie stacjonarnym jeździłam ostatnio przed przeprowadzką tutaj – czyli ponad 3 lata temu, postanowiłam potrenować. Chociażby po to aby tyłek się przyzwyczaił do siodełka 😉
Na szczęście jest tutaj coś takiego jak Al Qudra cycle path – czyli ścieżka rowerowa, hmmm tor kolarski chyba byłoby lepszym określeniem. Na pustyni pod Dubajem wzdłuż drogi o nazwie Al Qudra wybudowano ścieżki rowerowe. Krótsza trasa ma 18 km, a dłuższa 49 km.
Dla nie posiadających własnego pojazdu jest wypożyczalnia rowerów – w ofercie mają kolarzówki i hybrydy (takie miejsko – góralskie).
Jakby ktoś był zainteresowany powyżej link do strony tejże wypożyczalni. Sezon powoli się kończy, niedługo temperatury sięgną 40 stopni i więcej – podejrzewam, że pedałowanie w takiej temperaturze może być męczące (oj na bank jest) – ale zapaleńców jeżdżących wczesnym rankiem lub późnym wieczorem na pewno się znajdzie!
My jeździmy około zachodu słońca, czyli zaczynamy pedałować koło 6. Ostatnim razem, a mianowicie w poniedziałek (28.04) zrobiliśmy dłuższą trasę – dokładnie 49.76 km w 2 godziny 39 minut. Temperatura powietrza 35-36 stopni i wiatr prosto w twarz – ale daliśmy radę! Musiałam się pochwalić, bo dumna z siebie jestem, w zasadzie z nas 😀
Największy miałam kryzys po jakiś 15 km, ale sama sobie w głowie wstawiłam gadkę motywującą w stylu kto ma dać radę jak nie ja i… przejechałam 🙂
Po drodze podczas pedałowania spotkaliśmy gazele Al Reem – niestety do czasu kiedy udało mi się wyciągnąć telefon z kieszeni ich już nie było 🙁
Oraz spotkaliśmy takiego oto Pana Jaszczura
Odgoniliśmy go od drogi coby go nikt nie przejechał. Od kolegi naszego specjalisty zwierzęcego dowiedziałam się, że Pan Jaszczur to biczogon arabski. Piotrek powiedział, że są one niestety tutaj spożywane i to w dodatku na surowo, a przysmakiem są ciężarne samice – takie z jajkami w środku 🙁 Nie maja gadziki łatwego życia niestety. Mam nadzieję, że tego napotkanego przez nas nie spotka szybka i niespodziewana śmierć i dożyje swojej gadziej starości w spokoju.
To była pierwsza taka duża jaszczura jaką tu widziałam, do wszechobecności gekonów już przywykłam. Na pustyni można spotkać ‘ryby piaskowe’ – bardzo ładne jaszczurki o długości ok 10 centymetrów i pięknym mieniącym się kolorowym ubarwieniu. A tu proszę Pan Jaszczur sobie idzie i ma prawie pół metra! No dobra przesadziłam, ale ze 40 cm miał 🙂
Reading time: 2 min
O mnie
Cześć, mam na imię Wanda. Na moim blogu możecie poczytać o Dubaju, w którym mieszkam, oraz o różnych miejscach, które odwiedziłam :) Kocham podróże i góry, bardzo... kocham też małe futrzaki, które mieszkają ze mną, a mianowicie fretki!