Kolejny dzień rozpoczęty bardzo wcześnie. Wyruszyliśmy na lotnisko aby dotrzeć do Mandalay około 8.00. Po drodze zajechaliśmy do 165 letniego tekowego klasztoru aby zostawić dary dla tamtejszej szkoły. W drodze tam spotkaliśmy małych mnichów w swojej codziennej drodze po dary.

Mam do polecenia dwóch.

Jeżeli poszukujecie przewodnika po Yangonie i okolicach zadzwońcie / napiszcie do Thura Tun’a (coby było łatwiej przedstawia się James 🙂 )

Pływające ogrody Inle to bardzo ciekawa rzecz. Aby rybacy, którzy mieszkają na jeziorze mieli łatwy dostęp do warzyw, postanowiono zacząć uprawiać je na wodzie.

Przepraszam wszystkich, którzy czekają na kolejne posty o Myanmarze, one będą obiecuję! Ale mam mały problem z miejscem na serwerze. Brak czasu niestety również wpływa na to, bo nie mam kiedy podziałać aby to miejsce zrobić. Jestem w trakcie szkolenia i dużo uczyć się muszę, a dodatkowo jest teraz sezon turystyczny więc również oprowadzam 🙂

Po weekendzie na pewno pojawi się następny post o jeziorze Inle, a potem kolejne. Sama treść jest przygotowana, muszę tylko obrobić tę tonę zdjęć (przejrzeć i wybrać najfajniejsze) i uporządkować serwer 🙂

Cierpliwości proszę, odrobinę 😀

update – jak widać udało się na szybko zrobić trochę miejsca na zdjęcie (Pawle dziękuję Ci ogromnie) więc druga i ostatnia część o jeziorze Inle jest. Teraz muszę zrobić więcej aby wstawiać następne posty, ale to może potrwać kilka dni w związku z tym co napisałam wyżej.

Znowu wczesne wstawanie, a ja na prawdę nie jestem porannym człowiekiem. Jestem marudna i zła o poranku. Ale cóż zrobić o 8 siedzieliśmy już w łodziach i wyruszyliśmy aby zobaczyć kilkudziesięciotysięczna osada, które mieści się na jeziorze.

Rano zerwaliśmy się z łóżek i popędziliśmy na lotnisko aby złapać lot do Heho. Lokalne linie lotnicze Air KBZ są bardzo przyzwoite. Miłe panie na pokładzie podały nam posiłek i napoje. Małe śmigłowe atr-y w dobrym stanie, przynajmniej na moje oko 🙂

Myanmar usiany jest świątyniami, gdzie się nie odwrócić tak świątynia 🙂

Dzisiaj jednak postanowiliśmy wybrać się najpierw na warzywny targ. Można go nazwać pół hurtowym 🙂 Po wyjściu z busa nasze nosy zostały zaatakowane przez smrodek rozkładających się warzyw i owoców. Na szczęście człowiek szybko przyzwyczaja się do większości ‘aromatów’ więc już po chwili przestały one nam przeszkadzać.

Yangon był stolica Myanmaru do 2006 roku. Co zdziwiło mnie zupełnie na ulicach nie ma w ogóle wszechobecnych w Azji motorów i skuterów – jak się okazało są one zakazane w tym mieście, czemu nie wiem. Jest to duże 6 milionowe miasto. Tutaj też znajduje się większość myanmarskich uniwersytetów. Mieszkańcy znacznie lepiej mówią również po angielsku gdyż dostęp do szkół językowych jest łatwiejszy.

Trafiliśmy do Mjanmy w czasie święta zjednoczenia, które przypada 12 lutego. Kilka słów o Mjanmie. Jak pewnie wiecie kraj był jedną z kolonii angielskich od 1885 roku; według podziału administracyjnego należał do Indochin. Po wyzwoleniu się od Brytyjczyków miał dość smutna i trudną historię.