Sir Bani Yas to wypa leżąca w emiracie Abu Dhabi. Od Dubaju oddalona o jakieś 350 km, a od Abu Dhabi 170 km.
Jest to naturalna, niewielka wyspa położona około 9 km od wybrzeża. Mierzona północ/południe ma 17.5 km, wschod/zachód 9 km.
Moi mili święta to taki szczególny czas, czas który w miarę możliwości należy spędzić z rodziną. Choć może ‘należy’ jest złym słowem, ten czas po prostu dobrze jest spędzać z rodziną, bliskimi, razem!
Święta w moim rodzinnym domu to zapach pomarańczowej skórki, mielenie maku, lepienie pierogów, góra prezentów i tłok przy stole. Trochę pokrzykiwań, masa świątecznych życzeń i kupa śmiechu. Brakuje tego gwaru, barszczu mojej Mamy, makowca i uśmiechniętych buź mojej rodziny.
Reading time: 1 min
Pisałam kiedyś o nawiedzonym mieście w Ras Al Khaima, tu możecie znaleźć link do tamtego posta. Dziś pokażę Wam nawiedzony dom, a w zasadzie pałac. Znajduje się on również w Ras Al Khaima. Chyba mają tam niemały problem w duchami 😉
Pałac ten został wybudowany 22 lata temu za niebagatelną kwotę, bo za 500 milionów dirhamów! Jest to przedziwny architektonicznie twór i ogromne gmaszysko. Podobno niedługo po wprowadzeniu się tam mieszkańców zaczęły się dziać różne, niewytłumaczalne rzeczy typu przesuwające się meble. To przestraszyło właścicieli tak, że porzucili dom i do dziś stoi on pusty.
Mówią, że czasem widać twarze dzieci w oknach oraz, że te dzieci wołają do ludzi. Podobno nawet strażnicy nie zostają tam na noc, zamykają wszystko na 4 spusty o zachodzie słońca i idą do domu. Człowiek którego spotkałam nieopodal pałacu wyglądał na faktycznie przestraszonego kiedy zapytałam go czy ktokolwiek spędza noce na terenie pałacu – powiedział cytuję ‘No ma’am real ghost problem here’.
Znalazłam jeszcze jedną historię tego miejsca – podobno teren na którym stoi pałac należał do dżina i ludzie zbudowali ten dom bez jego zgody, za co on zaczął się mścić. Niebywała jest wiara tutejszych ludzi w dżiny!
Kolejna związana z tym miejscem historia jest taka, że nie musisz szukać drogi do tego miejsca ono znajdzie Ciebie! Po części jest to prawda, gdyż trudno nie zauważyć tego budynku jak już się jest na właściwej drodze. Stoi on na wzniesieniu, ogromny, ponury a inne domy w oddaleniu, jakby w przestrachu. Rzuca się ‘chłopak’ w oczy.
Na poszukiwania nawiedzonego pałacu wybraliśmy się większą ekipą. Patrząc od prawej mamy Magdę i Tomka z www.podróżne.tk, potem jestem ja, i po lewej Marcelina z vloga o życiu w Dubaju (znajdziecie ją na youtube). Wiadomo, jeżeli zapuszczać się w miejsca gdzie straszy to tylko ze sprawdzoną ekipą!
Przedziwna jest też konstrukcja. Architekt tego budynku chyba lubi dziwne twory. Budynek jest nieregularny, z masą nisz, wypustek i innego tałatajstwa.
Co się niewątpliwie odbija na równie nieregularnym wnętrzu. Weszliśmy do środka przez drzwi do garażu, gdyż główne okazały się zamknięte. Większą część parteru zajmuje ogromny hol. W pokojach przylegających do holu znajdują się stare meble, rzeźby i inne przedmioty typu ten wielki dzbanek.
I kolejny dzbanek, ten taki typowy jak używany tutaj do kawy, tyle, że dla giganta 🙂
Cała klatka schodowa, jak również większość pomieszczeń, jest wykafelkowana. Przedziwne to jest, rozumiem kafle na podłodze, ale na ścianach!? Ok w łazience, kuchni, ale w pokojach?! Paweł się śmiał, że skoro cały budynek jest dziwaczny i w sumie budzący grozę, to może te kafle były po to aby…
łatwiej było z nich zmyć krew 😛 Po paru sadystycznych mordach nie było by dziwne gdyby zaczęło straszyć – to oczywiście żart i konfabulacja wywołana przedziwną atmosferą tego miejsca!
Wszystkie drzwi są miastenie rzeźbione. Moim zdaniem są bardzo ładne i w sumie mogłabym mieć takie w domu. Do odpowiednio zaprojektowanych wnętrz pasowałyby idealnie. Wyobraźcie sobie takie w pomieszczeniach w stylu prowansalskim lub rustykalnym.
Sufit holu na parterze kryje w sobie tajemnicę pierwszego piętra…
Żyrandole kryształowe, na ścianach mozaikowe obrazy. Całość jednak dość kiczowata w odbiorze.
Wiele pokojów wygląda trochę jak sale balowe 🙂 Ogromnie ciekawi mnie to jak wyglądały te wnętrza jak dom był jeszcze zamieszkany. Podejrzewam, że stały tu meble w stylu Ludwika XIV jakie można tu znaleźć w sklepach.
Zresztą jak widzicie w składziku ostały się jakieś dokładnie w takim stylu. Pałac za czasów świetności musiał budzić podziw, aczkolwiek był obrazem kiczu nad kiczami 🙂
Mozaika na suficie w przedziwnych barwach, powiedziałabym barbiowych. Nie chciałabym się budzić i widzieć czegoś takiego co rano. Fakt jestem zwolenniczką prostych wnętrz, a to wywołuje u mnie mdłości i kłóci się z przyjętym przeze mnie poczuciem estetyki.
Jakby tego było mało marmurowa toaleta i bidet! Różnych łazienek widziałam chyba z 10. Pomieszczeń mieszkalnych naliczyłam ze 20!
O! a to jest kolejna dziwna tajemnica tego domu. Hol pierwszego pietra! Wygląda jak pomieszczenie do odprawiania tajemnych rytuałów. Na tą piramidę pada światło ze studni prowadzącej na kolejne piętro.
A w tej łazience chyba jakieś ptaczory się zagnieździły, a przynajmniej urządziły sobie małą kloakę.
Kolejne pietro, najwyższe. Pokój z lufcikami w suficie oraz znakami zodiaku wymalowanymi na nim.
A tu ta ‘studnia’ o której pisałam wcześniej, przez którą światło wpada na piramidę. W południe kiedy słońce stoi w zenicie musi się tam rozgrywać interesująca gra świateł i cienia.
Rzut oka na czubek piramidy.
Kilka ujęć znaków zodiaku.
Muszę przyznać, że nie widziałam nigdy wodnika ze skrzydłami anioła.
Sufit kolejnego pomieszczenia.
Wanna została wytargana z pomieszczenia obok, które ma ogromne okna. Hmm fajnie brać kąpiel z widokiem na okolicę.
Przedziwne miejsce budzące grozę, trochę podziw, a trochę mdłości wywołane kiczowatością niektórych pomieszczeń. Myślę, że dziwne uczucie, które mi towarzyszyło w tym domu to sprawa zasłyszanych/przeczytanych historii na temat tego miejsca…
…a może to był jednak dżin!?
Reading time: 4 min
Rub al Khali to największa na świecie piaskowa pustynia. Pokrywa ona prawie całą południową część półwyspu arabskiego (około 650 tysięcy kilometrów kwadratowych) i jest jednym z najbogatszych w ropę naftową regionów świata. Są tu tylko wydmy, od czasu do czasu wyschnięte słone jezioro i nic więcej (no oprócz ropy). Zabłądzić jest bardzo łatwo, co przy panującym tu super suchym klimacie i temperaturach dochodzących do 60 stopni Celsjusza może okazać się przygodą ostateczną. Jest to jedno z tych miejsc gdzie dobry GPS to podstawa!
A sama pustynia jest piękna, majestatyczna, ale również budząca grozę! Wydmy są waniliowe w kolorze, czasem z lekkim pomarańczowym nalotem. Dna wysuszonych słonych jezior bywają brunatne do czarnych, a do tego wszystkiego niebieskie niebo – całość tworzy magiczną harmonię. Niby monotonia barw, a jednak ciesząca oko.
Wydmy tutaj są zupełnie inne od tych w okolicach Dubaju czy Al Ain, gdzie do tej pory jeździliśmy. Te tu są ogromne, poprzecinane głębokimi nieckami i nie bez powodu mówi się, że to nie jest miejsce dla początkujących. Teren jest trudny i na prawdę łatwo o dość duży kłopot lub tragedię.
Zostaliśmy zaproszeni na tą wyprawę przez Offroad zone – fajny sklepo/warsztat specjalizujący się w przerabianiu/ulepszaniu autek. Chłopaki kochają Jeep’y Wranglery więc wpasowaliśmy się idealnie. Na 25 aut wranglerów było 19! Muszę powiedzieć, że szkoda że Liwa (tak nazywa się główna miejscowość tamtego terenu) leży tak daleko. Z Dubaju to ponad 300 km, ale wrażenia bezcenne!
Po całym dniu jazdy (najpierw na miejsce, a potem na pustyni) rozłożyliśmy obóz. Z dala od jakichkolwiek osad oraz źródeł światła, nocne niebo rozświetlone było miliardami gwiazd. Księżyc w nowiu więc również nie przeszkadzał w upajaniu się widokiem. Było widać nawet te najmniejsze i najsłabiej świecące punkciki na niebie – chociażby dla tego doświadczenia warto tam było pojechać. Leżeć i gapić się na gwiazdy mogłabym zawsze. A kiedy widać ich tak wiele jestem pewna, że ktoś tam, gdzieś na dalekiej planecie, też leży i gapi się na nie i rozmyśla o innych cywilizacjach. Bo na pewno tam jeszcze ktoś jest – jeżeli nie, to byłoby to absolutne marnotrawstwo przestrzeni – nie uważacie?!
Konwój w drodze…
Konwój w drodze…
Po drodze mijaliśmy muzeum samochodów Szejka Rainbow. Kiedyś muszę tam koniecznie wrócić, a wtedy podzielę się z Wami zdjęciami i wrażeniami. Teraz tylko jedno ogromne autko, a mianowicie Land Rover Defender.
Tutaj już na pustyni… zanurzamy się w odmętach Rub Al Khali…
Długo się zastanawiałam co przypominają mi te wydmy. Cały czas coś ‘deserowatego’ i słodkiego chodziło mi po głowie… I dziś oglądając i wybierając zdjęcia mnie olśniło!!! One wyglądają jak karpatka robiona przez moją siostrę 😀
Napotkaliśmy też ogromną równinę – pozostałość po istniejącym kiedyś tam słonym jeziorze, a nawet ostatki tego jeziora.
Oczywiście wszyscy rzucili się do robienia zdjęć…
Widoki niesamowite, a wydmy ogromne, są i takie które mają ponad 800 metrów wysokości!
Widok ze szczytu w dolinę
Konwój – prawie w całości
Jeepy, Jeepki, Jeepunie… 😀
Błogość… Pustynia to dla mnie ucieleśnienie spokoju…
Ktoś się musiał zakopać, a w tym wypadku powiesić na załamaniu wydmy.
Nie ma jak to pohasać w poprzek ścianki.
Obóz, wieczorem ognisko, grill, przeciąganie liny, shisha…
I wspinaczka piaskowa
A oto nasz poranny gość. W nocy zresztą była ich cała masa – gości znaczy się, różnych, bo tropów dookoła namiotu naliczyłam około 10 różnych, w tym jakiś myszkowych też.
Pustynia o poranku. Około 9 rano było już 28 stopni i zapowiadał się bardzo upalny dzień (data 01.03).
Hotel Qasr al Sarab – ładnie się tam prezentował w oddali
Droga do domu… korzystając z okazji, że już jesteśmy w okolicy pojechaliśmy okrężną drogą przez Liwa
Liwa to oaza, i muszę powiedzieć, że faktycznie okolica obfitująca w gaje palmowe oraz pola uprawne.
Po drugiej stronie ulicy zaczyna się już Empty Quarter, bezkres piasku…
Na zachód i południowy zachód od Abu Dhabi w kierunku Madinat Zayed ciągnie się płaska dolina wyschniętego jeziora. Niesamowity widok, gdyż cały teren jest płaski jak stół! Tam też buduje się pierwsza nitka kolejowa w Emiratach oraz wielka elektrownia słoneczna Al Shams (co oznacza po prostu słońce).
Tak zakończyła się nasza przygoda z Empty Quarter. Ale na pewno nie był to pierwszy i ostatni raz! Mam nadzieję, że wrócimy tam jeszcze wielokrotnie!
Reading time: 4 min
Wszędzie na świecie słyszy się o nawiedzonych miejscach. Jak nie trudno się domyślić w Emiratach też takie jest. Znajduje się w emiracie Ras Al Khaima a jego nazwa to Jazirat Al Hamra, co znaczy po prostu ‘czerwona wyspa’. Jest to całe porzucone miasteczko. Początki tej osady to 14 wiek! Było ono zamieszkane do mniej więcej lat sześćdziesiątych poprzedniego stulecia, a następnie porzucone w całości. Ludzie wynieśli się skuszeni przez lokalne władze na nowe tereny, gdzie oferowano lepsze warunki życia.
Osada, wioska czy miasteczko, jakkolwiek chciałoby się to nazwać pokazuje jak żyli ludzie przed tym jak ropa została znaleziona na tych terenach. Proste zabudowania, ale nie pozbawione uroku!
Pozostało całe miasteczko, gdzie uliczki wiją się między domami, porzuconymi meczetami i sklepikami. Wiele z tych budynków w dalszym ciągu należy do miejscowych, więc nie należy nic z nich zabierać!
Całość jest trochę surrealistyczna, czułam się trochę jak w Mad Maxie – porzucone miasto po atomowej zagładzie świata 😉 Wrażenie jest niesamowite i ten hulający wiatr w ruinach, a oprócz tego kompletna cisza. Znalazłam wiele opowieści o nawiedzających to miejsce dżinach, które pojawiają się pod postacią kóz – niestety nie widziałam tam żadnej kozy, czyli również dżina.
Niektóre domostwa jak to są bardziej nowoczesne, zbudowane na mój gust z betonu, chociaż na materiałach budowlanych znam się jak świnia na gwiazdach, więc pewna nie mogę być. Ale dachy zostały położone starą metodą i wykonane z drewna i liści palmowych.
A w kuchni nawet kafelki się znalazły 🙂
Można też tam znaleźć domy budowane starą metodą. Nad morzem nie było wiele kamieni, więc do budowy domów używano tego czego było pod dostatkiem w otaczających wodach, czyli kawałków rafy koralowej.
Na mnie wywarło to ogromne wrażenie. Budowali z tego czego mieli pod dostatkiem, a było to w czasach kiedy woda w morzach nie była jeszcze zanieczyszczona, więc pewnie zdolności odradzania się rafy były większe. A poza tym podejrzewam, że prości rybacy nie zastanawiali się nad tym, że mogą zaburzyć równowagę środowiska.
Piękne są te korale nieprawdaż?
Te wnętrza mają w sobie wiele uroku, czuć tu byłych mieszkańców, ich troski i małe radości.
Część terenu z najstarszymi budynkami jest ogrodzona i chroniona. Prowadzone też są tam prace archeologiczne.
Poniżej wnętrze minaretu – muszę powiedzieć, że mułła opiekujący się tym meczetem, musiał być sprawnym człowiekiem. Wspinanie się na te wąskie schody 5 razy dziennie aby nawoływać na modlitwę, nie było łatwym zadaniem.
Jedynym mieszkańcem jakiego spotkałam to ta jaszczurka 🙂
Przepraszam za tą ogromną liczbę zdjęć, ale miejsce to miało w sobie niesamowity, mistyczny niemal klimat. Będąc tam niemal mogłam poczuć zapachy gotowanego jedzenia i usłyszeć szmer rozmów oraz krzyki bawiących się tam niegdyś dzieci! Magiczne miejsce! Czuć tu duchy starej Arabii i na pewno jest to miejsce, które jest świetną lekcją historii tego regionu. Architektura, konstrukcja całego miasteczka – cudowne miejsce! Polecam się tam wybrać.
Reading time: 2 min
Parki wodne lub inaczej aquaparki to coś co tygryski lubią bardzo bardzo 🙂 Niedawno otworzono nowy park wodny niedaleko Abu Dhabi na wyspie Yas. Nazywa się Yas Waterworld i jest… super!
Yas Waterworld umiejscowiony jest tuż obok Ferrari World i toru Formuły 1. Niestety zapomniano o znakach drogowych kierujących na park, więc jakby ktoś się wybierał to należy się najpierw kierować na Yas Island, jak już się jest na wyspie to kierować się na Ferrari World i Ikea. Park leży tuż za Ferrari World. Drogowskazy na park pojawiają się jak jesteśmy za jego płotem – małe niedopatrzenie!
Sam park to 15 hektarów, które wypełniają zjeżdżalnie, baseny, rollercoaster, restauracyjki itd. Mamy tam 43 różne atrakcje o różnych stopniach trudności, poziomu wydzielania adrenaliny czy jak to jeszcze inaczej nazwać 🙂
Jest duża część przeznaczona dla małych dzieciaczków, czyli każdy znajdzie tam coś dla siebie!
Cena – za cały dzień zabawy zapłacimy 235 dhs, dzieci ze wzrostem poniżej 1,1 m za wejście zapłacą 190 dhs, a dzieci do 3 lat wchodzą za darmo. Polecam wybranie się do parku w zwykły dzień tygodnia, gdyż w weekendy i święta są tłumy i wtedy warto zaopatrzyć się w bardziej kosztowny bilet, który zapewnia mniejsze kolejki do atrakcji – niestety kosztuje on sporo bo aż 435 dhs. Przypominam, że weekendy w Emiratach to piątek i sobota!
Rollercoaster o nazwie Bandit Bomber tak bardzo nam się podobał, że byliśmy na nim kilkanaście razy ;D Cała przejażdżka, jak dla mnie gracza w World of Warcraft wygląda jak wyjęta z tej gry goblińska kraina 🙂
Jeżeli chodzi o jedzenie w parku, to ma ceny parkowe. Nie najtaniej ale też nie jakoś strasznie drogo – tak po emiracku. Zestaw pizza wegetariańska z dużą pepsi kosztował 55 dhs – dodam, że pizza była spora – taka porcja na dwie dziewczyny 😀
A wracając do ślizgawek.
Wężowe przejażdżki to 6 pozawijanych rur zakończanych wężowymi łbami. Zjeżdża się w nich na tubach (podwójnych lub pojedynczych). Każda z nich ma różną szybkość i niespodzianki w środku 🙂
Sebag – zjazd na matach, na brzuchu, głową do przodu. Super fajna zabawa! Niestety ja jadąc dwa razy, dwa razy uderzyłam głową w rurę na zakręcie co skończyło się ogromnym guzem i bólem głowy :/ Nie wiem co źle zrobiłam, może za mocno trzymałam się maty?
Hamlool’s Humps – tego trzeba spróbować 🙂 Jest jeszcze Liwa Loop – tym razem stchórzyłam ale może następnym razem??
Jeżeli chcecie obejrzeć więcej to tutaj jest adres strony parku https://www.yaswaterworld.com/en
Dla każdego fana parków wodnych jest to miejsce warte odwiedzenia. A nawet jak fanem nie jesteś to jest to miejsce, w którym każdy znajdzie coś dla siebie 🙂 Ja polecam z czystym sumieniem – warte swojej ceny! A i zapomniałam dodać są kupony do tego parku we wspominanych przeze mnie wcześniej wiele razy Entertainerach 🙂
Reading time: 2 min
O mnie
Cześć, mam na imię Wanda. Na moim blogu możecie poczytać o Dubaju, w którym mieszkam, oraz o różnych miejscach, które odwiedziłam :) Kocham podróże i góry, bardzo... kocham też małe futrzaki, które mieszkają ze mną, a mianowicie fretki!