Liwa to w zasadzie oaza na pustyni Rub Al Khali, ale my tak nazywamy, dla ułatwienia, całą pustynię w tamtym rejonie. Wybraliśmy się na rajd trasą Abu Dhabi Desert Challenge z 2015 roku. Sześć samochodów, sześcioro kierowców, ośmioro pasażerów, dwa dni, 120 km.
Jeden z punktów kontrolnych na trasie, oraz miejsce dotankowania dla motocykli i quadów. Motocykliści i kierowcy quadów mieli tutaj również możliwość złapania oddechu i krótkiego odpoczynku – 15 minut na wszystko.
Nasz Polski zwycięzca rajdu Dakar – Rafał Sonik
I dalej w trasę poszły motocykle,
a zaraz za nimi Rafał
Natura jest niesamowita, gorąco jak diabli, sucho na maksa a toto jeszcze kwitnie!
Pierwszy Polski team samochodowy ze stajni Orlena – Marek Dąbrowski i Jacek Czachor.
Drugi team czyli Adam Małysz i Rafał Marton
Ten etap nie był szczęśliwy dla tej dwójki, gdyż zaliczyli dachowanie. Samochód jadący przed nimi nie włączył sygnały alarmowego, że się zatrzymał na trasie. I niestety znalazł się na dokładnie tej samej trajektorii co nasz team.
A tak zakopuje się motor, czyli przykład czego nie robić 🙂
Obóz rajdowców.
Małyszowóz
Adam Małysz, Rafał Marton i ja 🙂
Ostatni etap wyścigu został odwołany z powodu burzy piaskowej o której pisałam kilka dni temu.
Reading time: 1 min
Czasem wyjazdy na pustynię są zupełnie spontaniczne i niezaplanowane 🙂 W ostatnia niedzielę stwierdziliśmy, że lato zbliża się ogromnymi krokami i trzeba korzystać z umiarkowanej pogody dopóki się da! Wybraliśmy się więc w okolice Fossil Rock pojeździć i zdjątka porobić – oto co z tego wyszło 🙂
Reading time: 1 min
Wczesne wstawanie nie jest moją mocną stroną, a 4 rano to w zasadzie środek nocy. Opierałam się bardzo, ale w końcu zwlekłam się z łóżka i pojechałam na pustynię 🙂 Umówiliśmy się ze znajomymi, że pojedziemy na Fossil Rock obejrzeć wschód słońca, a potem pobrykać po wydmach.
4.30 rano spotkanie na stacji benzynowej z ekipą i w drogę. Do Fossil Rock z Dubaju jest jakaś godzinka jazdy, fajnie bo drogi są w zasadzie puste o tej porze, więc nie trzeba martwić się o ruch ciężkich samochodów – jedzie się spokojnie i przyjemnie. Dotarliśmy na miejsce ciut za późno, bo słonce już zaczęło wschodzić, a tutaj to w zasadzie chwila moment. Tak samo jest z zachodem słońca – raz, dwa, trzy, pstryk i ktoś zgasił światło! Wschód ma się rozumieć odwrotnie 🙂
Strasznie wiało, a wiatr na pustyni to taki wzmocniony peeling, boli jak diabli 🙂 W zasadzie długie, powłóczyste stroje to nie głupi pomysł na pustynię. Dlatego zawsze mam chustę coby móc się zakutać jak beduin. Niewątpliwie okulary są też bardzo potrzebne aby dokładnie ochronić oczy 🙂
Pustynia to żywioł, ale jest też piękna, spokojna i niewzruszona. A pogoda… zawsze sucho. W mieście wilgotność sięgać może 90 kilku procent, a kilkanaście kilometrów w głąb pustyni – sucho!. Temperatura rano również była bardzo przyjemna – 29 stopni. Po wschodzie słońca temperatura oczywiście wzrosła, ale w związku z tym, że mamy już październik było przyjemne trzydzieści kilka.
Tak jak kiedyś pisałam, w off roadzie ważna jest głowa, to znaczy myślenie. Zawsze trzeba jechać przygotowanym na wszelkie zdarzenia oraz mieć niezbędny sprzęt. Co najmniej dwa auta, nigdy samemu – gdyż nawet jeżeli jesteśmy bardzo dobrymi kierowcami, z dużym off roadowym doświadczeniem, nie jesteśmy w stanie przewidzieć co się stanie.
Tym razem niestety przydarzył się naszej ekipie mały wypadek. Tak to niestety czasem bywa, mała mulda na drodze, za duża prędkość i trach chłodnica poszła w las. Woda lała się jak z odkręconego kranu. Chłopaki coś tam próbowały naprawiać, zawiesili chłodnice na miejscu, ale niestety była bardzo uszkodzona. Udało się ‘naprawić’ na tyle, że autko dojechało do drogi z której mogła je zabrać laweta. Niestety nasze hasanie po wydmach na ten dzień zakończyło się. Mam nadzieję, że naprawa nie pochłonie jakiś strasznych pieniędzy, bo sezon off roaowy dopiero się zaczyna! Jak zresztą sezon plażowy! Nie bardzo lubię się smażyć na plaży, ale fajnie czasem popływać w morzu i pooglądać rybki. Rafy w Fujairah czekają na mój zestaw abc 🙂
Ciekawe co tam widać 🙂
Jak widać na zdjęciach off road to zajęcie dla całej rodziny 🙂 Psa też można zabrać! Chłopaki bardzo lubią jeździć na pustynię i uwielbiają pikniki na pustyni. W klubie, z którym jeździmy od czasu do czasu jest cała masa ludzi z dzieciakami i zwierzakami. Wypady na pustynie na dwa dni dzieciaki uwielbiają 🙂
Reading time: 2 min
Dzień przywitał nas pochmurnie. Pierwszy raz za oknem nie było niebieskiego nieba – ot taka niespodzianka. Najpierw były tylko chmury, czarne, pękate i tylko czekające na to aby uwolnić całą tą wodę. Potem lunęło i to dosłownie! Nigdy nie widziałam takiego deszczu w Emiratach! Niebo wyglądało tak jakby zanosiło się na co najmniej tygodniowe opady, zupełnie jak w listopadzie w Polsce. Grube pokłady szaro-białych stratocumulusów pełnych deszczu.
Ale pogoda nie pogoda czas ruszać na wyprawę. Zbiórka o 11 niedaleko Al Ain, czyli czekała nas około 110 km droga. O 9.30 wsiedliśmy w nasze stalowe ‘rumaki’ i pomknęliśmy w strugach deszczu.
Tutejsi kierowcy niestety nie wpadli na to aby włączyć światła w czasie deszczu, ale przynajmniej zwolnili (podczas burzy piaskowych dalej pędzą 120-130 km/h).
Padało całą drogę. Chwilę przed przybyciem do celu, czyli na punkt zbiorczy, przestało, ale niebo dalej było zasnute chmurami. Miło, że przestało padać, bo nie musieliśmy spuszczać powietrza z kół w strugach deszczu. Temperatura spadła do 19 stopni, więc zrobiło się chłodnawo, ale to nie było jakoś bardzo dokuczające.
Wypad ten organizowany był przez klub off roadowy z Al Ain o nazwie Oasis Offroad, którego założycielką i głównym marchalem jest Marina, przesympatyczna Szkotka. Większość uczestników należało więc do tego klubu, ale było również kilku członków me4x4 oraz Dubai offroaders.
Samochodów razem było dwadzieścia kilka. Podzieliliśmy się więc na dwa konwoje i ruszyliśmy na wydmy.
Niestety niebawem deszcz powrócił, najpierw jako siąpiąca mżawka a potem regularna ulewa. Ten deszcz to był taki kop aby jechać bez zakopywania się i jeszcze większej walki z wydmami, bo nie bardzo uśmiechało mi się wysiadanie.
Był to nasz pierwszy deszcz na pustyni i zarazem pierwsza przygoda z mokrym piaskiem. A jeżdżenie po mokrym piasku to zupełnie inna bajka. Na powierzchni tworzy się twarda skorupa, która bywa bardzo zdradziecka, można bardzo łatwo stracić oponkę.
W naszej ekipie znalazł się też ‘sukienkowy’ (tak nazywam Panów w białych szatach). Mykał sobie po wydmach swoją starą Toyotą Hillux.
Mimo, że rozpadało się na dobre nic nie było w stanie zetrzeć uśmiechów z naszych buziek.
Nie obyło się bez kopania, pchania, zciągania, zawieszania się na wydmach i wszystkich innych uroków pustynnej jazdy. Nie koniecznie nas to spotykało, ale reszcie ekipy też trzeba pomagać. Chociaż nie obyło się bez zawieszenia się na wydmie i mi i Pawłowi – ale bez takich przygód nie byłoby frajdy!
W którymś momencie wyszło piękne słońce, a słońce i deszcz to tęcza!
Może nie była jakaś bardzo wyraźna, ale była!
Zawsze jak widzę tęczę to wiem, że wszystkie moje kochane zwierzaki, które przeszły już po niej na drugą stronę, machają łapkami do mnie! Wiem wiem sentymentalna jestem.
Samochody pierwszy raz doświadczyły błota i deszczu. Już sobie wyobrażam jak się załamał Pan myjący auta jak zobaczył co na niego czeka.
Zimno było, marzłam strasznie. Bluza sweter, koszulka z długim rękawem z serii utrzymującej ciepło a ja dalej trzęsłam się jak osika.
Ciekawe jak ja przeżyję te święta w Polsce?!
Oba konwoje dotarły na miejsce kempingu w tym samym momencie, mimo, że jechaliśmy zupełnie innymi drogami. Było około 6 więc tuż po zachodzie słońca, trzeba było się spieszyć z rozstawianiem namiotów, bo po zapadnięciu zmroku na pustyni panują egipskie ciemności. Hmm ciekawe skąd się wzięło u nas w języku takie sformułowanie?
My postanowiliśmy nie brać namiotu i spać w Indiance. Po rozłożeniu tylnych siedzeń jest tam duże wygodne miejsce do spania, a poza tym nie ma problemu z rozkładaniem namiotu.
Krzątanina przy przygotowywaniu miejsca do spania, kolacji i piwkowania przy ognisku 🙂 Po całym dniu jazdy człowiek ma ochotę usiąść i napić się piwa w miłym towarzystwie, dlatego też włączyłam trubo doładowanie 🙂
7 rano dnia następnego. Nawet sobie nie wyobrażacie jak zmarzłam w nocy. Jeden koc nie wystarcza, na szczęście Paweł to żywy piecyk 🙂
Nasz konwój tym razem składał się z samych Jeep’ów 😀 Trochę się załamałam jak zobaczyłam, że są tam same Wranglery, małe i lekkie autka i ja moją Indianką prawie tonę cięższa i znacznie dłuższa. Ale nic przecież to moja Indianka i ja im pokażę, że nie tylko Wranglery są nie zawodne na pustyni!
Pięknie się prezentują co?!
Spotkaliśmy po drodze wielbłądki! Jak już pewnie zdążyliście się zorientować, kocham wielbłądy! To dostojne zwierzęta.
Czarne wielbłądy pochodzą z Arabii Saudyjskiej i są to jedne z najdroższych wielbłądów! Dowiedziałam się, że 17 grudnia w okolicach oazy Liwa są targi wielbłądów, podczas których jest organizowany również wielbłądzi konkurs piękności. Co roku przybywają tam właściciele ze swoimi zwierzętami, 20 tysięcy wielbłądów. Myślę, że zapaszek jest słaby.
Poproszę o uśmiech 😀
Bardzo lubią jak głaszcze się je po szyi i nosie.
Czarne piękności…
A czasem hasanie po wydmach kończy się tak…
Pompujemy kółka i do domu. To był super udany wypad. Poznaliśmy całą masę nowych off roadowych zapaleńców i myślę, że jeszcze nie raz wybierzemy się w okolice Al Ain. Trzeba dojechać te sto kilkadziesiąt kilometrów, ale warto!
Reading time: 5 min
16 listopada 2012 wybraliśmy się z naszym klubem off roadowym me4x4 na ‘Ladies Drive’. Panowie mogli uczestniczyć w imprezie pod warunkiem, że auto prowadziła kobitka 🙂 Trasa wiodła z okolic Al Awir, a kończyła się w hotelu Banyan Tree Al Wadi w emiracie Ras Al Khaima. To około 84 km przez wydmy mniejsze i większe. Na początku było prosto, ale po kilkunastu kilometrach zrobiło się dość zdradliwie. Tym bardziej jestem z siebie dumna, bo ani razu się nie zakopałam oraz ani razu się nie zawiesiłam na wydmie, a innym się to zdarzyło 🙂
W poniższym linku możecie zobaczyć przebieg trasy 🙂
I jak zawsze klika zdjęć 😀
Zima w emiratach to ta pora roku, w której wszytsko kwitnie! Nawet na pustyni możesz znaleźć piękne kwiaty 🙂
Z górki na pazurki hehe
Chwila wytchnienia podczas drogi. Piknik w zagajniku 🙂
Tor wyścigowy dla wielbłądów.
Spotkaliśmy też stado krówek na pustyni. Zazwyczaj zwierzakami jakie się tu spotyka są wielbłądy lub kozy, krowy to zupełna nowość.
Trawa, trochę rzadka, ale trawa 🙂
I stado osiołków!
To była na prawdę spora wydma!
Spotkaliśmy też gazele!
Reading time: 1 min
Jak już zdążyliście się zorientować lubimy pustynny off road. Jest to co prawda chyba najmniej wymagająca z off roadowych przygód, ale tutaj najbardziej dostępna. Myślę, że jak kiedyś opuścimy Emiraty to będę bardzo tęsknić za hasaniem po pustyni!
Kilka zdjęć z końca ostatniego wypadu na pustynię 🙂 Podczas jazdy kręciliśmy filmiki, ale jeszcze nie są obrobione. Kurcze już któryś z rzędu hihi, postaram się do nich usiąść w przyszłym tygodniu i wkleję je jak już powstaną 🙂
Kółek pompowanie w toku. A podczas pompowania jest czas aby poskładać sprzęt.
W tej części (okolice Nazwa) piasek ma piękny pomarańczowy kolor. I teraz słów kilka na ten temat.
7 kolorów piasku jakie można znaleźć w Emiratach
W każdym sklepie pamiątkarskim można kupić sobie taki oto souvenir. Siedem pisaków emiratów. Z tyłu jest etykietka, która mówi:
Ras Al Khaima – biały
Abu Dhabi – jasno czerwony / pomarańczowy
Umm Al-Quwain – szaro-niebieski
Ajman – kremowy
Dubaj – czerwony
Sharjah – brązowy
Fujairah – czarny
Zdaniem geologów przypisanie jednego koloru piasku do emiratu to bardziej chwyt reklamowy niż wskaźnik geologiczny. Jednakże dane kolory piasku są spotykane właśnie w tych emiratach.
Na przykład czarny piasek, który można znaleźć w Fujairah jest taki ze względu na czarne góry w tym rejonie. Ras Al Khaima ma białe piaski, gdyż w tamtym rejonie są góry utworzone z piaskowca.
Ale w związku z tym, że piasek jest w ciągłym ruchu, te kolory można znaleźć również w innych rejonach emiratów.
Pamiątka, którą pokazałam Wam powyżej to bardziej artystyczny zamysł, taki symbol Emiratów i coś co ładnie wygląda. Jednak znalazłam artykuł, który kiedyś był w Gulf News, w którym geolodzy z ERWDA (The Environmental Research and Wildlife Development Agency) podali powody barw poszczególnych piasków, takich jak podano na etykiecie na pamiątce.
Ras Al Khaimah – biały – powstał z piaskowca i zawiera dużo kwarcu.
Abu Dhabi – jasno czerwony/pomarańczowy – zwiera tlenki żelaza ale w mniejszej koncentracji niż ten następny.
Dubaj – czerwony – duże stężenie tlenków żelaza.
Sharjah – brązowy – zawiera substancje organiczne, żelazo i osady siarki w wapieniu.
Umm al-Quwain – szaro-niebieski – kolor pochodzi od zubożonego żelaza. Kiedy złoże żelaza leży pod wodą nie jest ono utleniane i nabiera szaro-niebieskiego odcienia.
Ajman – kremowy – ten kolor najprawdopodobniej jest wynikiem zmniejszonej ilości kwarcu obecnego w krzemionce, druga możliwość to duża ilość białych osadów koralowych.
Fujairah – czarny – piasek ten powstał w skutek erozji skał gabro, które znajdują się w paśmie górskim w tym emiracie.
Takie naukowe wyjaśnienie kolorów pisku 🙂
Ta buda, której kawałek widać na zdjęciu poniżej, to sklepik o nazwie ‘2nd December’ (2 grudnia to święto narodowe w Emiratach, taki dzień niepodległości. W 1971, 2 grudnia właśnie zawiązały się emiraty i stały się niezależne od Wielkiej Brytanii).
A wracając do sklepiku, można tam sobie napompować koła, a oprócz tego sprzedają bardzo smaczną masala chai! Kubek za całe 2 dirhamy 🙂 Tym razem niestety był zamknięty, więc chai nie było 🙁
Data tego wypadu to 23.09. Temperatura we wrześniu jak widać jeszcze jest dość wysoka, ale da się znieść. Trzeba pamiętać tylko, że woda do picia jest niezbędna i pić jej bardzo dużo!
Człowiek w takiej temperaturze wysycha i to bardzo. Każda podróż na pustynię w miesiącach o wysokiej temperaturze kończy się u mnie połamanymi paznokciami 🙂 Natomiast wypady zimowe nigdy tak się nie kończą!
I czas ruszać do domu…
.
Reading time: 3 min
21 września 2012 – September Shakedown / me4x4
Nasze drugie spotkanie klubowe na otwarcie sezonu jesienno – zimowego. Cel obudzić kierowców i auta z letniego marazmu. W tamtym roku nie mogliśmy zostać do końca, czyli do rana, ale tym razem się udało. Miejsce to samo co w tamtym roku, czyli pustynia w Omańskiej enklawie. Tym razem dojazd na miejsce pikniku był bardziej wymagający, albo może przerwa w jeżdżeniu po pustyni dała nam się we znaki 🙂 Zakopaliśmy się parę razy, a w zasadzie zawiesiliśmy na szczycie wydm. No cóż bywa i tak..
Piękny księżyc, który dawał zadziwiająco dużo światła, a nawet nie był w połowie drogi do pełni 🙂
Te zdjęcia zrobiłam około 6.30 rano. Cudowne, miękkie światło. Temperatura była bardzo przyjemna cirka 27 stopni (C), a piasek niewiarygodnie chłodny!
A to nasz ‘kącik’ w obozie. Dzięki przecudownej Dorocie i Wojtkowi mamy piękny, ogromny namiot! Dziękujemy Wam kochani za ten podarunek bardzo. Byliśmy niezmiernie zadziwieni wielkością owego namiotu 🙂 Zmieścimy się tam i my i fretki i cały sprzęt! I jeszcze będzie przestrzeń!
To mały przystanek w drodze powrotnej na podpąpowanie kół.
W oddali góry Omanu.
Był to nasz pierwszy nocleg na pustyni i na pewno nie ostatni. W nocy nasze obozowisko odwiedziły dwa wielbłądy. Były trochę wystraszone światłem latarek, więc nie zrobiłam zdjęcia, bo musiałoby być w fleszem.
Później wstawię jeszcze filmik, ale nie doczekał się jeszcze montażu 🙂
Później wstawię jeszcze filmik, ale nie doczekał się jeszcze montażu 🙂
Reading time: 1 min
Uwielbiam wielbłądy! To bardzo przyjazne zwierzaki, na prawdę. I wbrew poglądom różnych ludzi wcale nie śmierdzą! Uwielbiają jak głaszcze się je po szyi i nosie 🙂 Tak samo jak konie, mają bardzo delikatną i miękką sierść na głowo – nosie (nie wiem jak nazwać tą część ciała wielbłąda). Oprócz tego są ciekawskie, z wielką chęcią zaglądają do auta i obwąchują wszystko 🙂
Hmmm jak miło drap dalej drap 🙂
Cudowne rzęsy mam 🙂
To maleństwo poniżej, według Pana właściciela lub pastucha ma ‘thamania ajam’ co znaczy osiem dni! Podobno będzie to wielbłąd wyścigowy.
A tu dowód na to, że wielbłądy są przyjacielskie. Ta oto wielbłądzica nawet buzi mi dała 🙂
Reading time: 1 min
O mnie
Cześć, mam na imię Wanda. Na moim blogu możecie poczytać o Dubaju, w którym mieszkam, oraz o różnych miejscach, które odwiedziłam :) Kocham góry, bardzo... kocham też małe futrzaki, które mieszkają ze mną, a mianowicie fretki!