Dzień 11 – trochę byczenia się na plaży oraz miasto Salalah i Al Husn souq.

Salalah nie jest pięknym miastem, powiedziałabym, że jest wręcz brzydka. Jest to drugie pod względem wielkości miasto Omanu. Najładniejsze w mieście są gaje palmowe.

Dzień 10 – wypad na wschód od Salalah – Mirbat, punkt z anomalią magnetyczną, baobaby, Sumhuran – ruiny miasta z początków I wieku n.e.

Drugiego dnia w Salalah pojechaliśmy na wschód od miasta. Od razu powiem, że do miejscowości Mirbat nie ma co jechać 🙂 Cokolwiek piszą przewodniki, nic ciekawego tam nie znajdziecie. Miasto to jest niewątpliwie ważne w nowożytnej historii Omanu, ale nic poza tym. Stare miasto nie jest niczym nadzwyczajnym. Poniżej fort, ale raczej wybudowany całkiem niedawno.

Dzień 9 – lot do Salalah i tam wycieczka na zachód od miasta – Mughsayl, przez ‘księżycowe góry’ i dalej na piękną plażę Fizayah.

Dzień 8 – zwiedzanie Muscatu; meczet imienia Sułtana Qaboosa, następnie forty Al Jilali i Al Mirani oraz pałac sułtna w starym mieście; muzeum Bait al Baranda i wieczorem Mutrah souk raz jeszcze.

Dzień 7 – Wadi Tiwi, grobowce nieopodal Jaylah, Bimmah Sinkhole, a wieczorem po dotarciu do stolicy kraju souq Mutrah.

Dzień kolejny zwiedzania od rana to wieczora 🙂 Wycieczka samochodowa, więc trochę objechaliśmy. Jestem zmuszona do opowieści głównie obrazkowej, gdyż szczerze nie pamiętam nazw tych miejsc – muszę zacząć zapisywać! Wiem zawsze to powtarzam, ale jakoś często zapominam notesów.

Hej 🙂 Dostałam kilka zapytań o hotele w Omanie. Nie znam ich, mogę napisac tylko gdzie spaliśmy podczas naszej wycieczki. Większość znalazłam na booking.com, tak było najprościej. Wygooglowałam tylko A

Dzień 6 – Al Ayjah – miasteczko opanowane przez kozy. Sur – portowe miasto ze stocznią budującą statki dhow. Qalhat – ruiny średniowiecznego protu.

Al Ayjah to w zasadzie dzielnica Sur. Leży po drugiej stronie zatoki i łączy się z miastem mostem. Wioseczka jest bardzo ładna i opanowana przez stada kóz. Aż dziwne, że nie mam ani jednego zdjęcia!

Dzień 5 – Ibra souq, Wadi Bani Khalid, sanktuarium żółwi w Ras Al Jinz.

Zaczęliśmy wcześnie, bo dość długa droga nas czekała. Najpierw pojechaliśmy do Ibra, gdyż znalazłam kilka opinii, że souq (targ) tam jest piękny i można spotkać od czasu do czasu ludzi Bedu. Bedu to beduini dalej żyjący na pustyni. Kobiety ubierają się bardzo barwnie, ale niestety nie udało nam się spotkać żadnej przedstawicielki ☹

Dzień 4 – kolejna góra i trek – Jebel Akhdar i trek W18b przez wioseczki na brzegu płaskowyżu Saiq.

Masyw Jebel Akhdar zwany jest także zieloną górą. Biorąc pod uwagę, że w większości jest to teren dość skalisty i niedostępny, można pomyśleć, że to przesada. Nazwa pochodzi jednak od pól uprawnych, które znajdują się na zboczach góry, w okolicach wioseczek Al Ayn i Al Aqr. Tam też udaliśmy się na trek.