A jak wiadomo w czasie deszczu dzieci się nudzą… 

Dziś spędziłam w zasadzie cały dzień w kuchni, ale za to wszystko już gotowe 🙂 Jutro mam zamiar odpocząć ciutkę, a potem zapakować to wszystko i ruszamy na Wigilię do przyjaciół. Będzie wesoło trzynastka dorosłych plus trójka dzieciaków, dwa psy, kot, papuga i rybki 🙂 Dolores zostaje w domu, ale przygotuję jej świąteczną wołowinkę. Myślę, że taka ilość ludzi by ją zestresowała więc nie zabieram jej ze sobą.

Miło, że próbują nam białasom przybliżyć atmosferę świąt 🙂 Oczywiście wszystkie centra handlowe mają swoje zimowe miasteczka, albo z mikołajami, albo z królową i królem śniegu – prześcigają się w pomysłach 🙂

 

Kolejna restauracja godna polecenia 🙂

Całość jest trochę surrealistyczna, czułam się trochę jak w Mad Maxie – porzucone miasto po atomowej zagładzie świata 😉 Wrażenie jest niesamowite i ten hulający wiatr w ruinach, a oprócz tego kompletna cisza. Znalazłam wiele opowieści o nawiedzających to miejsce dżinach, które pojawiają się pod postacią kóz – niestety nie widziałam tam żadnej kozy, czyli również dżina.

Niektóre domostwa jak to są bardziej nowoczesne, zbudowane na mój gust z betonu, chociaż na materiałach budowlanych znam się jak świnia na gwiazdach, więc pewna nie mogę być. Ale dachy zostały położone starą metodą i wykonane z drewna i liści palmowych. 

A w kuchni nawet kafelki się znalazły 🙂

Na mnie wywarło to ogromne wrażenie. Budowali z tego czego mieli pod dostatkiem, a było to w czasach kiedy woda w morzach nie była jeszcze zanieczyszczona, więc pewnie zdolności odradzania się rafy były większe. A poza tym podejrzewam, że prości rybacy nie zastanawiali się nad tym, że mogą zaburzyć równowagę środowiska. 

Piękne są te korale nieprawdaż?

Te wnętrza mają w sobie wiele uroku, czuć tu byłych mieszkańców, ich troski i małe radości. 

Część terenu z najstarszymi budynkami jest ogrodzona i chroniona. Prowadzone też są tam prace archeologiczne.

Poniżej wnętrze minaretu – muszę powiedzieć, że mułła opiekujący się tym meczetem, musiał być sprawnym człowiekiem. Wspinanie się na te wąskie schody 5 razy dziennie aby nawoływać na modlitwę, nie było łatwym zadaniem.

Jedynym mieszkańcem jakiego spotkałam to ta jaszczurka 🙂

 

Przepraszam za tą ogromną liczbę zdjęć, ale miejsce to miało w sobie niesamowity, mistyczny niemal klimat. Będąc tam niemal mogłam poczuć zapachy gotowanego jedzenia i usłyszeć szmer rozmów oraz krzyki bawiących się tam niegdyś dzieci! Magiczne miejsce! Czuć tu duchy starej Arabii i na pewno jest to miejsce, które jest świetną lekcją historii tego regionu. Architektura, konstrukcja całego miasteczka – cudowne miejsce! Polecam się tam wybrać. 

Ogromna chmura dymu, która została po fajerwerkach.