Jest to kompleks piętnastu grobowców zbudowanych ku czci królów i członków rodzin klanu Bundela. Znajduje się na południowym brzegu rzeki Betwa. Możemy tu znaleźć grobowce Madhukar Shah’a, Vir Singh Deo, Jaswant Singh’a, Udait Singh’a, Pahar Singh’a. O historii tego klanu nie będę się rozpisywać, a zainteresowani znajdą masę materiałów w internecie. Cenofaty zbudowane są na planie kwadratu, stoją na podwyższeniach. Głowna część mauzoleum również jest w formie kwadratu i znajduje się w centralnym punkcie budowli. Budynki są bardzo podobne do siebie, niemal identyczne. 
Przy niektórych na tablicach informacyjnych spisana jest krótka historia:
Cenofat Maharajy Sujan Singha

Poniżej podesty pod stosy pogrzebowe.

Okolice rzeki Betwa są na prawdę przeurocze.

Tak żeby nie było, że mnie tam nie było 😉

Kompleks ma dość niesamowitych mieszkańców, a mianowicie upodobały sobie to miejsce indyjskie sępy. Gniazdują na dachach cenofatów. Wygląda to dość niesamowicie! Paweł się śmiał, że powinniśmy się przebadać (a dokładniej moja siostra z mężem, nasza koleżanka i ja), gdyż jak weszliśmy do jednego z cenofatów zleciała się tam ogromna ilość sępów 🙂

Podobno ostatnio populacja Orchha’ńskich sępów zaczęła spadać, niestety ma na to wpływ człowiek, a mianowicie używanie pestycydów przez pobliskich rolników.

Poniżej brama Lahore zwana również Amara Singha. Jest to jedna z dwóch bram prowadzących do fortu, które przetrwały do dnia dzisiejszego.

Pierwsze miejsce w którym widziałam szkolną wycieczkę. Nasze zabytki są napchane szkolnymi wycieczkami, tam jest to rzadkość. 

Jak widać na mapce część fortu jest niestety nie dostępna dla zwiedzających, gdyż jest zajęta przez indyjską armię.

Zdobnictwo i kunszt rzeźbiarzy powala, przynajmniej mnie, na kolana! Wszystko jest tak misterne i dokładne, tym bardziej zadziwia mnie to, że obrazy jakie miałam okazję widzieć są bardzo średnie. Artystów rzeźbiarzy mieli o niebo lepszych niż malarzy.

Taki widok miał cesarz Shahjahn ze swojego więzienia. Muszę wspomnieć, że i tak miał szczęście, gdyż synalek powyrzynał swoich braci a jego tylko uwięził.

Piękne to wszystko, tylko czemu takie zaniedbane? Agrzańśki czerwony fort został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO już w 1983 roku i wydawałoby się, że to do czegoś zobowiązuje…

Mury są faktycznie imponujące i chyba praktycznie nie do pokonania. Chociaż biorąc pod uwagę fakt, że tamtejsze armie miały w swoich szeregach słonie, może to zmienić bardzo postać rzeczy.

Na zdjęciu poniżej w oddali widać dwa mosty kolejowe, jeden z nich ‘występuje’ w filmie ‘Slumdog millionaire’.

Ja tu sobie poleżę i poobserwuję, a może nawet się zdrzemnę…

Jak widać przedziałów nie ma, od reszty podróżujących możesz oddzielić się zasłonką. Bagaże pod łóżko i łańcuchem przypinamy do łóżka lub na łóżko i ta sama procedura. Toaleta taka we wschodnim stylu, czyli dziura w podłodze, ale nawet czysta była nie licząc karaluchów i pluskiew. Do dziś wzdryga mną na samą myśl. Wysmarowałam się cała olejkiem goździkowym i liczę na to, że pluskwy go faktycznie nie lubią i nie podchodziły do mnie! Generalnie atmosfera w pociągu była identyczna do tej w pociągach z jadącymi na kolonię dzieciakami 😀

Słów kilka o hotelu jeszcze. Pokoje nie mają numerów tylko nazwy, mi trafił się taki o nazwie Buddha 🙂

 A takie powoje pną się po balkonach.

Świątynia Varaha – inkarnacja Vishnu pod postacią dzika. Zbudowana w całości w piaskowca, powstała  w okolicach 900 – 925 AD.

Świątynia Lakshmana – kolejna świątynia poświęcona Vishnu, zbudowana w latach 930-950 AD, udekorowana wieloma wcieleniami Vishnu.

To jest jedna z najnowszych świątyń w kompleksie, dobudowana zdaje się w XIX wieku.

A w świątyniach mieszkają nietoperki.

Hmm nie wiedziałam, że zwierzaki (w tym przypadku słoń) są zainteresowane życiem seksualnym ludzi. Ale jak widać słoń po prawej to słoń podglądacz 😛 A jak już podglądamy to ta dziewczyna giętka jest, że tak w pół umiała się złożyć.

 

Przyznacie że się napracowali przy tych rzeźbach!

W jednej ze świątyń kompleksu dorwał nas strażnik i zaczął nas oprowadzać. Po czym zabrał nam aparat i ustawiał do zdjęć 😀 Chłopak pomylił się z zawodem, powinien zostać fotografem!

Ten Pan z którym siedzę na schodach to właśnie wspomniany ochroniarz. A zdjęcie po lewej przedstawia pół kobietę, pół mężczyznę – ciekawe jak wyglądała głowa tego posągu.

I jeszcze trochę kwiatów z rabatek pomiędzy świątyniami. Na tej pustyni ckni mi się za zielonością, więc mam takich zdjęć całą masę! Piękne są prawda?

Zalałam Was tu całą masą zdjęć z zachodniego kompleksu świątyń. Wstawię jeszcze kilka z południowego, nie pozbędziecie się mnie tak łatwo 😛 Kurcze mam ich tak dużo, że nie wiem co wybrać. Dlatego też robię kolaże. 

Południowy kompleks świątynny. Rzeźbione sklepienia zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

No dobra jeszcze klika zdjęć tylko. 

Taki sposób jeżdżenia na motorze musi być strasznie niebezpieczny! Ta kobitka niczego się nie trzyma, a często jeszcze trzymają dziecko na kolanach :/

Śliczna ta dziewuszka, ukraść ją chciałam 🙂

Dzieci z mamami przed sklepem w starej wiosce koło Khajuraho.

I o Khajuraho to tyle. Dajcie znać jakbyście coś chcieli jeszcze wiedzieć!